Παρέμβαση του πρώην Δημάρχου Πρέβεζας κ. Νίκου Γιαννούλη για το Λιμενικό-Αλιευτικό καταφύγιο Παντοκράτορα

Η παρέμβαση στην ακτή του Παντοκράτορα για την κατασκευή του Λιμενικού-Αλιευτικού καταφυγίου έχει προκαλέσει αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία της Πρέβεζας. Μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Kέντρο στις 22 Ιουλίου, την οποία είχε συγκαλέσει-διοργανώσει η «Πρωτοβουλία Πολιτών Πρέβεζας» και η οποία έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 1000 υπογραφές Πρεβεζάνων που εναντιώνονται στο έργο, μετά την προσφυγή της Περιβαλλοντικής Εταιρείας Πρέβεζας στο ΣτΕ, η απόφαση του οποίου εκκρεμεί, επίσημα θέση παίρνει με επιστολή του και ο πρώην δήμαρχος Πρέβεζας κ. Νίκος Γιαννούλης.

 Σε ένα καθ΄ όλα προσεγμένο και διεισδυτικό κείμενο ο κ. Ν. Γιαννούλης, και στο οποίο παραπέμπουμε, γίνεται μια ιδιαίτερα χρήσιμη ανάλυση σχετικά με το ζήτημα που αποτελεί μια καυτή επικαιρότητα για την πόλη μας, το Λιμενικό-Αλιευτικό καταφύγιο Παντοκράτορα. Για το συγγραφέα η περίπτωση της πρότασης κατασκευής του έργου αυτού αποτελεί ένα παράδειγμα για εφαρμογή των κριτηρίων αντιμετώπισης της «ανάπτυξης» της περιοχής μας. Με την αφετηρία αυτή λοιπόν ο Νίκος Γιαννούλης υποστηρίζει πως «είναι καιρός να προβληματισθούμε για το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε».

Αυτό συνεπάγεται πως, πριν προχωρήσουμε, πρέπει να απαντήσουμε σε προκαταρκτικά ερωτήματα, που φαίνεται πως, στην παρούσα περίσταση, παρακάμφθηκαν. Τα ερωτήματα που διατυπώνει ο Νίκος Γιαννούλης είναι απλά ζητήματα πρακτικής λογικής (Τι εξυπηρετεί ένα έργο; Ποια είναι η σκοπιμότητά του;) και περιβαλλοντικής ηθικής (Ποιο το μέγεθος σε σχέση με το περιβάλλοντα χώρο; Ποιες επιπτώσεις έχει στο περιβάλλον;). Εξάλλου δεν παραλείπει να διατυπώσει ένα ακόμα διπλό ερώτημα, που είναι πάντα κρίσιμο αλλά και τόσο επίκαιρο στην παρούσα δημοσιονομική και οικονομική φάση και αφορά «το κόστος του έργου» και το «κατά πόσο αυτό το κόστος ανταποκρίνεται στους σκοπούς για τους οποίους γίνεται το έργο».

Με βάση τα ερωτήματα αυτά ο Νίκος Γιαννούλης συνεχίζει την ανάλυσή του και αποδεικνύει πως «η κατασκευή του Λιμενικού-Αλιευτικού καταφύγιου στον Παντοκράτορα είναι προβληματική». Κατά την γνώμη του, που τεκμηριώνει πλήρως, το αίτημα των κατοίκων για ελλιμενισμό 10-15 αλιευτικών σκαφών (ψαρόβαρκων) δεν δικαιολογεί την κλίμακα του έργου που έχει προταθεί. Ο προσανατολισμός της θέσης είναι ακατάλληλος, αφού τόσα και τόσα χρόνια κανείς δεν διανοήθηκε να «εκτεθεί» στη «θαλάσσια δύναμη» του Ιονίου Πελάγους. Εξάλλου, ο εκλεκτός συγγραφέας κάνει και ένα σοβαρό υπαινιγμό για «σοβαρές επεμβάσεις στην περιοχή του πρώην Πεδίου Βολής θεωρώντας πως «κάποιοι επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την απαίτηση να “αξιοποιηθεί” το πρώην Πεδίον Βολής», ενώ «έχει όλες τις προϋποθέσεις να χαρακτηρισθεί ως Δάσος» και να αποτελέσει «μια όαση περαστικού πρασίνου».

Στο άρθρο του ο Νίκος Γιαννούλης ασχολείται ιδιαίτερα και αξιοπρόσεχτα με τη έννοια του τοπίου, που αποτελεί «μία πολυδιάστατη οντότητα». Και εννοιολογικά, σύμφωνα με το συγγραφέα, «η προσέγγιση του τοπίου είναι ιδιαίτερα σύνθετη, πολυδιάστατη και ως εκ τούτου ασαφής». Είναι το τοπίο:

Μία σύνθεση χώρων, είτε ανθρωπογενών, είτε τροποποιημένων από τον ανθρώπινο παράγοντα, που χρησιμεύει ως υποδομή ή πλαίσιο για τη συλλογική μας διαβίωση. Μία τοποθεσία αξιοπρόσεκτη σε ομορφιά και μεγαλείο, μία αρχιτεκτονική που μπορεί να θεωρηθεί συγχρόνως επιστήμη, τεχνική και τέχνη. Όσον αφορά στη χωρική του οριοθέτηση, το τοπίο ορίζεται από το πεδίο λειτουργίας των ανθρώπινων αισθήσεων. Δεν αφορά μόνο το οικοσύστημα, το σκηνικό, ή τις μνήμες και συναισθηματικές επιρροές στον άνθρωπο. Είναι συγχρόνως όλα αυτά μαζί. Το τοπίο αποτελεί περιβαλλοντικό, πολιτισμικό, κοινωνικοοικονομικό αγαθό και χρήζει συνεπώς προστασίας σχεδιασμού και διαχείρισης βάσει συγκεκριμένης πολιτικής.

Και καταλήγει η ανάλυση περί τοπίου, σε σχέση με το τοπίο του Παντοκράτορα: «Πέρα από τη σημαντικότητα των προαναφερομένων η ευρύτερη περιοχή του Παντοκράτορος παρουσιάζει ένα μοναδικής αισθητικής αξίας τοπίο, με βραχώδεις σχηματισμούς, δυσπρόσιτους κολπίσκους, με έντονη την αίσθηση της ανάτασης, και ένα μεγάλο παράθυρο, μοναδικό, με ανοιχτό τον ορίζοντα προς την Δύση που τόσο έχει ανάγκη η ψυχή μας»!