Έμμετρη σάτιρα της καθημερινότητας από το Θρασύβουλο Οικονόμου

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙ Η ΤΣΙΠΟΥΡΑ

Ο Δημήτρης ο καημένος

σαν το λύκο πεινασμένος,

στη Σαγιάδα αριβάρει,

για να φάει φρέσκο ψάρι.

Μια τσιπούρα παραγγέλνει

και μια μπύρα παγωμένη.

Δύο ντοματοσαλάτες

και τηγανιτές πατάτες.

Περιμένει μία ώρα,

μήπως έρθ' η σερβιτόρα.

Άδειο βλέπει το τραπέζι

κι η κοιλιά ταμπούρλο παίζει.

Αν αργήσει λίγο ακόμα,

έφτασ' η κοιλιά στο στόμα...

Άλλος έφαγε, πληρώνει

και αυτός στην πείνα λιώνει.

'Ένα κι ένα κάνουν δύο

και τα πήρε στο κρανίο.

Μια στιγμή και παίρνει φόρα

και ξεσπάει στη σερβιτόρα.

“Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα,

φέρε τώρα την τσιπούρα.

Αν καθυστερήσεις λίγο,

στο δηλώνω πως θα φύγω.”

Τι φωνές και αγριάδα,

τρόμαξ' όλη Σαγιάδα.

Κι η μικρή η σερβιτόρα,

μόλις ξέσπασε “η μπόρα”,

τρόμαξε, τα βρήκε σκούρα

και του φέρνει την τσιπούρα,

που σπαρτάραγε' η καημένη,

απ' τη μια μεριά ψημένη.