-->
Σε μια τραπεζοειδή προεξοχή στις δυτικές πλαγιές του όρους Λιμπούσι με μορφολογία του εδάφους, που μαρτυρεί βίαιες γεωλογικές ανακατατάξεις είναι κτισμένο, σε υψόμετρο
180 μέτρων, το χωριό Γαλατάς.
Παλαιότερο χωριό με το ίδιο όνομα
«Μπουλμέτι» ευρίσκετο σε χαμηλότερο σημείο και νοτιοδυτικά του σημερινού. Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι το χωριό αυτό που ανήκε σχεδόν σταθερά στην Σουλιώτικη Συμπολιτεία είναι ένα από τα χωριά της περιοχής «Λάμαρης» που καταστράφηκε από τους Τουρκαλβανούς στα χρόνια των αγώνων των Σουλιωτών (1788 – 1803) μαζί με τα χωριά Ζέρλα, Μουζιάκ, Σποράτι, και Βερπέζα. (Αναφ. από Αν. Γεωργατζή στα «Χρονικά της Πρέβεζας» σελ.19 τευχ. 1ο/1959.
Το θέμα χρειάζεται να διερευνηθεί περισσότερο και να τεκμηριωθεί ιστορικά. Ίχνη του χωριού αυτού είναι τα υπολείμματα από το χάνι και η μέχρι πρότινος κόγχη Ιερού Ναού στη θέση της οποίας υπάρχει σήμερα ο νεόδμητος ναός του Αγίου Σάββα. Ο Ναός περιβάλλεται από μεγάλα βαθύσκιωτα πλατάνια και μαζί με την ομώνυμη βρύση «Σάββα» συνθέτουν ένα ειδυλλιακό τοπίο όπου μπορεί κανείς να ξεκουραστεί όταν ανηφορίζει τον δρόμο για το χωριό, Κοντά στην πηγή διασώζεται μεγάλη λιθόκτιστη δεξαμενή η οποία χρησίμευε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας για την συγκέντρωση του ελαιοκάρπου κατά τον χειμώνα και το καλοκαίρι για το πότισμα των πέριξ περιβολιών.
Μαζί με το Ζερβό αποτελούν το Δ.Δ. Γαλατά με 400 κατοίκους ( απ.2001). Λόγω της τοπογραφίας που προσομοιάζει με εξώστη η θέα προς όλη τη Λάκα είναι απεριόριστη. Προς τον βορρά το μάτι του παρατηρητή φτάνει απρόσκοπτα μέχρι την Ολύτσικα από την θέση Τζουμπιώτα και νότια μέχρι το «Στενό» και το «Ράντο» από τις θέσεις Κυδωνιά και Παλιόκλια. Εκεί τα βουνά αφήνουν ένα άνοιγμα και ο ορίζοντας προς το νότο μεγαλώνει μαζί με τα όνειρα των νέων να ξεφύγουν από τη φτώχια. Χωροταξικά το χωριό αποτελείται από την γειτονιά πέριξ της Βρύσης (δεν υπάρχει τώρα) την Παλιόκλια και το Μεσοχώρι. Οι δύο γειτονιές στα προηγούμενα χρόνια αποτελούν τις αντίπαλες ομάδες που αγωνίζονταν στην «σκλέτζα», τη «φόλα», στις «τσούκιες» και άλλα ομαδικά παιχνίδια την περίοδο των Χριστουγέννων.
Στο Μεσοχώρι ευρίσκεται η πλακόστρωτη πλατεία με τις μυλόπετρες, απομεινάρια άλλης εποχής, το μοναδικό καφενείο, και ο ενοριακός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το τετραώροφο καμπαναριό (του 1823) που συναγωνίζεται στο ύψος το κυπαρίσσι πλάι του. Η Παναγία είναι τρίκλιτος θολωτή βασιλική του 1863, με ξύλινο τέμπλο του 1867 στο οποίο κυριαρχεί ως παράσταση η Άμπελος. Ο Ναός καθιερώθηκε το 1870 και είναι μερικώς ιστορημένος. Στις 15 Αυγούστου με την Εορτή της Παναγίας το χωριό πανηγυρίζει.
Σε ίση απόσταση από τους δύο συνοικισμούς (Ζερβό – Γαλατά) ευρίσκεται το παρεκκλήσι του Αϊ Νικόλα, κτίσμα του 19ου αιώνα, όπου κατά το έθιμο τα δύο χωριά συναντώνται την 3η μέρα της Λαμπρής για την λειτουργία της Αγάπης και τον Λαμπριάτικο χορό. Ο δρόμος που οδηγεί προς το Ζερβό και Ριζοβούνι είναι ιδανικός για περίπατο. Τοποθεσίες του χωριού, συνδεδεμένες με λειτουργίες του παρελθόντος, είναι: Στάνη Μάη, Γούβες του Γράβου, Αλώνι του Γράβου, Παλαιοστάνη, Τζουμπιώτα, Παλαιόμυλος, Παλιοδέση, Φτέρη ή Γράτς. Η Φτέρη ήταν το πρώτο γήπεδο όπου αγωνιζόταν η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού « Βικτώρια».
Κύρια απασχόληση σήμερα των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία και η ελαιοκαλλιέργεια. Δεν είναι όμως η νοσταλγία των ξενιτεμένων αρκετή να ξαναδώσει στο χωριό την παλαιά ζωντάνια. Χρειάζεται φαντασία και δράση την οποία διαθέτουν οι νέοι που πλαισιώνουν τον Εξωραϊστικό Σύλλογο του χωριού.
Αυτό βεβαιώνεται από τις μέχρι τώρα δραστηριότητές τους, που δίνει πολλές ελπίδες, για το μέλλον του Χωριού.
Κείμενο από τον Περιβαλλοντικό - Πολιτιστικό Σύλλογο του Δήμου Θεσπρωτικού
